Ik kom er steeds vaker achter, Nederland herbergt uitstekende artiesten. Om voor mij onverklaarbare redenen staat het bedenkelijke soort echter vaker in the picture dan me lief is. En dat  terwijl muziek van een aangenaam gehalte slechts gematigd de juiste aandacht lijkt te krijgen. Dit gaat wat mij betreft met Jodymoon veranderen, want deze samenstelling behoort zonder enige twijfel tot een uitzonderlijke categorie. Ze zijn al geruimde tijd succesvol, maar ik kende hen – schandelijk genoeg – tot nu toe nog niet. Dit album is kwalitatief gezien synoniem aan vakkundige klasse! Deze van oorsprong Maastrichtse band komt voort uit een afsplitsing van Rosenfeld. Een verschil aan muzikaal inzicht deed Johan & Digna voor zichzelf beginnen. De kern bestaat nog steeds uit Johan Smeets (gitaar, percussie & vocalen) en Digna Janssen (toetsen en vocalen) en sinds kort hebben ze ondersteuning van een celliste (Marie-Jose Didderen) en violist (Wim Spaepen). Who Are You Now heeft een opvallend mooi vol geluid. Technisch ontbreekt niets op dit album, en qua inhoud al evenmin. De stemmige toegevoegde snaren zijn een vondst, en ronden het geluid van deze band subtiel af. Dit is het derde album van Jodymoon, maar eentje waar een jaar lang “in alle rust” aan gewerkt en geschaafd is. De muziek is uitermate persoonlijk, en bezingt overwegend serieuze onderwerpen. Dertien sterke songs met universele thema's als liefde, dood, afscheid, ouder worden en groei. Het album Who Are You Now is niets meer of minder dan een rechtstreekse vraag aan de luisteraar: “Wie ben jij nu? Waar sta jij op dit punt in je leven?”

Zowel muzikaal als tekstueel loopt dit stijlvolle collectief dusdanig vloeiend dat je kan spreken van een band met grenzeloze allure. Zeker nu ze zich geplaatst hebben onder een vakkundig management (Amsterdam Artist Management, bekend van o.a. Wende en Nynke Laverman), en de gelegenheid hebben mogen proeven van een samenwerking met Bryce Goggin (Antony & the Johnsons en Joan As Police Woman) tijdens de opnames te New York. Het grootste gedeelte van hun geluid, en hun composities liggen wat mij betreft in het verlengde van goed doordachte alternatieve folk (noem het desnoods intelligente pop), terwijl verschillende invloeden zich laten gelden. Een nummer als Forgiveness biedt een robuust volgroeid geluid die je een bekoring schenkt, zoals je die ook ervaart bij een aangenaam glas smakelijke wijn. Zeldzaam mooi, maar op dit album niet uitzonderlijk! Een fenomenale band die vanaf nu onder niemand’s radar mag blijven hangen! Ter vergelijking moet je denken aan het duo Bergquist & Detweiler (Over the Rhine), maar dan aanmerkelijk dichter bij huis. Kwaliteit om stil van te worden. (SMP)